Erasmus party

Powiem wam, o co chodzi z chupitos.

Otóż tutaj mówią chupitos na shoty. Wiedziałam o tym, ale nie bardzo rozumiałam, o co w tym wszystkim chodzi. Wszyscy się ustawiali na imprezy na mieście z planem: OK, najpierw idziemy na chupitos do tego baru, potem do tego, potem do jeszcze innego, a na końcu do tego w porcie. To mi brzmiało na mega drogą imprezę, shoty w tylu barach, no sami rozumiecie.

Aż wczoraj przyszło oświecenie.

W Alicante jest całe mnóstwo barów, w związku z czym po ulicach chodzi całe mnóstwo młodych, miłych ludzi rozdających ulotki zapraszające do wstąpienia do danego lokalu. A każde takie zaproszenie to darmowy chupito.

Wczoraj była pierwsza erazmusowa impreza. Początek – botellon – w mieszkaniu koleżanki Bibi, mojej niemieckiej współlokatorki, potem 37 degrees, gdzie była właściwa impreza, dancing dancing dancing, potem inny bar, potem jeszcze inny i jeszcze następny, chupitos, chupitos, chupitos…

A dzisiaj wieczorem idziemy do Joana na Tequila Night. ¡Sí!

Plaża

Plaża w portfelach Hiszpanów.

Stroje kąpielowe mogą być drogie. Niestety, zauważyłam tu bardzo wiele biednych kobiet, które stać wyłącznie na dół od bikini. To naprawdę smutne.

Plaża w Alicante nie jest przesadnie atrakcyjna. Zawsze mnóstwo ludzi i śmieci. Dlatego ostatnio wybrałyśmy się do San Juan. Pojechałyśmy tramem (czyli czymś pomiędzy tramwajem, metrem i pociągiem; zauważyłam, że tutejsi lubią myśleć i mówić o tym: metro, ale tak naprawdę nie ma zbyt wielu podobieństw), przystanek docelowy był przy samej plaży. Wyobrażacie sobie białozłoty piasek przesypujący się pod stopami? Lazurową wodę z łagodnymi falami zwieńczonymi białą pianką? Palmy za plecami?

Ja nie muszę.

Pada

No i doigrałam się.

En el mercadillo

Czwartki i soboty są tu dniami targowymi. Więc zwlekłam się dziś z łóżka trochę wcześniej i udałam się nieopodal (to są zalety mieszkania w centrum – wszędzie jest blisko). Targ jak targ. Ale żebyście widzieli te arbuzy, melony, daktyle, figi, pomarańcze, winogrona, śliwki…

Połasiłam się tylko na arbuza, pomarańcze i figi, sama i tak tego pewnie nie przejem, ale już czekam na sobotę.

Deszcz jednak nie pada.

W kwestii pogody

Dochodzą mnie słuchy, że niektórzy postanowili ignorować bloga z powodu rzekomo szałowej pogody, która tu panuje. Musimy więc wyjaśnić kilka rzeczy:

A) nie mam na to wpływu; gdyby to zależało ode mnie to uwierzcie, bez przerwy by tu padało;

B) to nie tak, że jest słońce cały czas – weźmy na przykład noc. Prawie w ogóle nie ma słońca po 21;

C) dzisiaj wiało.

Sami widzicie, że nie jest tu wcale aż tak różowo z tą pogodą.

Na deser zdjęcie mojej ulicy:

____________________

Z ostatniej chwili: właśnie sprawdziłam prognozę na następne dni – ma padać. To chyba ostatecznie obala mit o moim raju. Zwłaszcza, że w przyszły poniedziałek temperatura ma sięgnąć wręcz 10 stopni! A ja nie dość, że nie mam żadnego swetra, to jeszcze właśnie dzisiaj kupiłam sobie słomianą matę na plażę, żeby mieć się na czym opalać… Cholerny Murphy!

¡Ya tengo habitación!

Tak, tak, mam już pokój.

Mieszkam na calle San Vicente 30, mam malutki, ale bardzo miły pokoik z balkonem wychodzącym na ulicę. Gdybym się bardzo wychyliła, mogłabym dosięgnąć jednej z palm, którymi obsadzone są chodniki. Zaraz obok jest cafeteria i sklep całodobowy, a całkiem niedaleko tani supermarket, Mercadona. Na plażę około 10-15 minut spacerkiem, a więc lokalizacja jest naprawdę dobra.

Wprowadziłam się wczoraj o 17, dzięki wydatnej pomocy Kasi i Joana. Joan podwiózł mnie samochodem, wniósł walizki, porozmawiał z właścicielem, dzięki czemu mogliśmy załatwić szybko i sprawnie wszystkie formalności. Złoty chłopak.

Przed 3 w nocy przyjechała Asia, która właśnie przyleciała z Polski, będziemy razem studiować. Dzisiaj cały dzień szukałyśmy dla niej mieszkania, chodziłyśmy i oglądałyśmy różne, a ja tym razem byłam tą, która po hiszpańsku rozmawia z właścicielami. Odnoszę wrażenie, że robię znaczne postępy w kwestii moich lingwistycznych umiejętności.

Wieczorem do mieszkania wprowadziła się Polka, Agata. Jesteśmy więc już we trzy w mieszkaniu; oprócz nas dwóch jest też Koreanka, której imię brzmi Dżin…? Coś koło tego w każdym razie. Rozmawiałyśmy trochę przy piwku, obie dziewczyny są bardzo miłe i myślę, że będzie nam się tu naprawdę miło mieszkało.